BRAK Dzieci końca wieku

BRAK powstał w grudniu 1980 roku z inicjatywy Ziemowita Kosmowskiego (ur. w 1960 r.), wcześniej udzielający się (jako gitarzysta i autor tekstów) wraz z Bogusławem Michalonkiem w zespole Phantom, który opuścił po "Rockowisku'80". Początkowo Brak istniał jako trio, w skład którego, prócz Z. Kosmowskiego wchodzili: Krzysztof Papużyński - gitara i Leonard "Kuba" Jakubowski - perkusja.

Grupa znalazła schronienie w Dzielnicowym Domu Kultury w Łodzi. Po raz pierwszy zespół zaprezentował się szerokiemu audytorium na II Ogólnopolskim Przeglądzie Muzyki Młodej Generacji - Jarocin'81, gdzie spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem publiczności. W folderze festiwalu o zespole pisano: "Uprawiają muzykę nowofalową, wzorując się na takich grupach jak The Stranglers, nie rezygnując z dorobku lat sześćdziesiątych (The Doors) ".

Wkrótce potem, w dowód wyróżnienia BRAK pojawił sie na Międzynarodowych Konfrontacjach Muzycznych Pop Session w Operze Leśnej w Sopocie. Zespól parokrotnie zmieniał swój skład personalny i instrumentalny, rozszerzając go w pewnym momencie do kwintetu o klawiszowca i saksofonistę. W 1982 roku w czteroosobowym składzie:

Ziemowit Kosmowski - śpiew, gitara, kompozycje, teksty
Kamil Bilski - saksofon altowy
Tadeusz Szymczak - gitara basowa
Włodzimierz Rode - perkusja

zespół wziął udział w sesji nagraniowej dla Polskiego Radia Opole, podczas której nagrał cztery utwory: "Teatr", "Na Bliskim Wschodzie", "Przekłute Powietrze" i "Złoto". (w 1998 roku nagrania te, uzupełnione o "Pokolenie" i "Do wzięcia" ukazały się na płycie "Porzucona generacja"). Do wspomnianych utworów zrealizowano program w Telewizji Łódź, który nigdy nie został wyemitowany na antenie z powodu ingerencji cenzury. Zespół dwukrotnie wystąpił na Rockowisku w Łodzi. Rzadko goszczący w mediach zespół w niektórych ankietach popularności za 1982 rok (m.in. "Słowa Powszechnego" i "Panoramy") znajduje się w gronie wykonawców określanych mianem "Talent-Nadzieja". Pisano: "Kilkakrotnie widziałem ich "w akcji". Podoba mi się bardzo postawa przywódcy grupy, który konsekwentnie trzyma się obranego stylu gry, nie poluje na łatwy sukces i nie przechodzi na inne, bardziej komercyjne gatunki muzyczne. Kosmowski wie, że dziś ciężko mu jest zdobyć i przekonać szerokie kręgi odbiorców do swej muzyki. Wierzy, że będzie to kiedyś możliwe - może nawet już jutro? Nie rezygnuje więc ze swych ostrych, gorzkich tekstów i prowokującej muzyki. (...) Jego "kontestacyjny" rock przejawia ciągłe niezadowolenie, negację, zwątpienie i krytykę dnia codziennego. BRAK to nadal kontrowersyjna grupa - przedstawiciel najbardziej zbuntowanego odłamu naszej młodzieży." (Rafał Szczęsny Wagnerowski, "Ale czegoś mi BRAK", Non Stop, nr 6/1983).
Kosmowski mówił: "W pewnym momencie udało mi się skompletować skład z dobrych muzyków jazzowych, którzy "kupili" moje pomysły... Myślę, że była to mocna kapela, grająca punk zakorzeniony w rhythm'n'bluesie" (Wiesław Królikowski, "Rendez Vous", Magazyn Muzyczny nr 2/1987).

Po koncercie "Muzyka w serca wstąpi nam" w Opolu w 1983 r. Brak rozpada sie. Ziemowit Kosmowski wkrótce potem zakłada grupę Rendez Vous, potem występuje solowo jako Ziemek.
Po latach Z. Kosmowski mówił o Braku: "Brak to było typowe szarpidructwo. Byłem tak młody, że nie miało to nic wspólnego z profesjonalnym myśleniem" (Marzanna Zielińska, "Ziemek comes back in concert", Magazyn Muzyczny nr 9/1991, s. 18).

*****

BRAK niepublikowane nagrania archiwalne, jakość różna
download